E T E N. Echt, het maakt mij gewoon gelukkig.Je moet eten om te leven maar eerlijk; ik leef ook een beetje (veel!) om te eten...Ik lust vrijwel alles en ben vooral dol op carbs. Lots of carbs. Taart, brood, gebak, wraps etc. Dikke party in mijn mond.Helaas merkte ik al een tijdje dat mijn buik het minder party vond; al die koolhydraten en gluten.Ik werd mij bewuster van wát ik in mijn mond stopte en deed wat aanpassingen. Niet meer ontbijten én lunchen met veel brood, s'avonds twee volle borden pasta en als toetje een stuk cake... Alles, maar dan met mate.

Yael mag vrij veel van ons, we zijn nou eenmaal niet de meest strenge ouders. "Choose your battles" is ons motto. Yael weet dat bepaalde dingen écht niet mogen en andere dingen gewoonweg moeten. Neem nu lichamelijke verzorging; tanden poetsen, haren wassen en nagels knippen MOET gewoon. Punt.Hij zal nooit uit zichzelf opperen een douche te nemen of vragen of ik zijn nagels wil knippen. De kleine bunzing jammert vaak de hele weg naar boven maar eenmaal onder de douche is hij gelukkig alweer vergeten waarom hij zo piepte en wil hij er vervolgens niet meer uit... Snuffelend aan zijn nog natte, naar shampoo ruikende, haar besef ik dat er weinig meer heerlijk is dan zo'n rozig welriekend kind naast mij op de bank.

Yaelleke. Ellie. El. Huckie. Huck. Ons zoontje Yael luistert naar al deze bijnamen die wij (en familieleden) hem in de loop der jaren hebben gegeven. 'El' spreekt voor zich, evenals 'Yaelleke'; zal vast en zeker iets Brabants zijn. 'Huck(ie)' daar en tegen is minder voor de hand liggend en is er in geslopen toen Yael een hele periode zijn haar niet wilde knippen en het erg lang was geworden. Hij deed mij hiermee erg denken aan Huckleberry Finn uit een kindertekenfilm uit mijn jeugd; 'De avonturen van Tom Saywer'. Gewéldig vond ik hem! Een echt boefje, zo stoer en lekker eigenwijs. Goede bijnaam dus voor mijn eigen langharige boefje. Gino heeft nóg een bijnaam voor Yael, maar die vind ik persoonlijk wat minder geslaagd: 'Shelly'. Yael rijmt op Shel en dat werd al snel Shelly. Het blijft grappig; de verbaasde reactie van mensen als Gino 'Shelly!' roept en onze (overduidelijk van het mannelijk geslacht zijnde) rauwdauwer er aan komt!

Met een achtjarige wildebras als zoon komt het nogal eens voor dat hij een schaafwond of ander 'auwtje' heeft.Vast en zeker heel herkenbaar voor jullie mama's!

Yael heeft geen broertjes of zusjes. Dat die er ook niet komen ligt voor ons eigenlijk ook wel vast. Hij is enig kind en nog énig ook! Tegenwoordig weet vrijwel iedereen in onze directe omgeving dit wel maar voorheen kwam "die vraag" nog wel eens: 'Wanneer komt de tweede?'.De tweede wát? Auto? Hebben we al. Huis? Daar hebben we dan weer geen geld voor. Oh, je bedoeld een tweede kind?! Na de vastberaden 'niet' die dan altijd volgde werd ik nog al eens meewarig aangekeken. 'Dat komt nog wel, je bent nog jong!' of 'Oh gerum*, dat is toch zielig!', (*och arme, voor de niet Brabanders onder ons) zijn veel gehoorde reacties.Deze vraag stellen om het antwoord vervolgens in twijfel te trekken of te suggeren dat wat waar wij voor kiezen zielig is voor Yael vind ik eigenlijk ronduit onbeschoft. Vraag liever waarom wij er zo instaan als je het antwoord onverwacht of zelfs vreemd vind.